Rozszerzenie Analiza geotechniczna zapewnia programowi RFEM dodatkowe specyficzne modele materiałowe podłoża, które mogą odpowiednio odwzorować złożone zachowanie materiału podłoża. W tym artykule zaprezentujemy, w jaki sposób można określić zależną od naprężeń sztywność modeli materiałowych gruntu.
Jeżeli na górnej półce znajduje się płyta betonowa, działa ona jak podpora boczna (konstrukcja zespolona) i zapobiega problemom ze statecznością przy wyboczeniu skrętnym. Jeżeli moment zginający jest ujemny, dolna półka jest obciążona, a górna rozciągana. Jeżeli podparcie boczne nie jest wystarczające ze względu na sztywność środnika, kąt pomiędzy dolną półką a linią nacięcia środnika jest zmienny, przez co istnieje możliwość wystąpienia niestateczności wymiarowej dolnej półki.
Zgodnie z rozdz. 6.6.3.1.1 i 10.14.1.2 ACI 318-19 i CSA A23.3-19, program RFEM efektywnie uwzględnia redukcję sztywności prętów betonowych i powierzchni dla różnych typów elementów. Dostępne typy wyboru obejmują zarysowane i niezarysowane ściany, płaskie płyty, belki i słupy. Dostępne w programie mnożniki zaczerpnięto bezpośrednio z tabel 6.6.3.1.1(a) i 10.14.1.2.
Moduł dodatkowy RF-STEEL AISC umożliwia wymiarowanie prętów stalowych zgodnie z normą AISC 360-16. W poniższym artykule technicznym porównano wyniki obliczeń zwichrzenia zgodnie z rozdziałem F i wyniki pochodzące z analizy wartości własnych.
W normie kanadyjskiej NBC 2015 rozdział 4.1.8.7 określa w sposób przejrzysty procedury dla różnych metod analizy sejsmicznej obiektów budowlanych. Metoda bardziej zaawansowana, a mianowicie metoda analizy dynamicznej opisana w rozdziale 4.1.8.12, powinna być stosowana dla wszystkich typów konstrukcji, z wyjątkiem tych, które spełniają kryteria podane w 4.1.8.7. W przypadku pozostałych konstrukcji, może być stosowana nieco prostsza metoda równoważnych sił statycznych (ESFP), opisana w rozdziale 4.1.8.11.
Zgodnie z wytycznymi DAfStb z broszury 631, Rozdział 2.4, sposób pracy płyt stropowych zmienia się, jeżeli ciągłość podparcia liniowego zostanie zakłócona przez wprowadzenie otworów w ścianach nośnych. W zależności od długości otworu i grubości płyty stropowej, konieczne jest przeprowadzenie dodatkowej analizy stropu w rejonie otworu.
W poniższym artykule, na przykładzie dwukondygnacyjnej stalowej ramy, przeanalizowano wymiarowanie połączeń oraz wpływ sztywności tych połączeń na wartości sił wewnętrznych w elementach konstrukcji.
W obowiązującej normie nie istniały regulacje dotyczące rozkładania obciążeń śniegiem w przypadku obecności na dachu instalacji systemów solarnych oraz fotowoltaicznych. Istniało jedynie zalecenie aby rozkładać obciążenia na panele. Konkretne zasady rozdziału wprowadzono dopiero w załączniku krajowym do normy DIN EN 1991-1-3/NA: 2019-04.
Obliczenia paneli drewnianych są przeprowadzane na uproszczonych konstrukcjach prętowych lub powierzchniowych. W tym artykule opisano, jak określić wymaganą sztywność.
Zgodnie z rozdz. 6.6.3.1.1 i ust. 10.14.1.2 ACI 318-14 i CSA A23.3-14, program RFEM efektywnie uwzględnia redukcję sztywności prętów betonowych i powierzchni dla różnych typów elementów. Dostępne typy wyboru obejmują zarysowane i niezarysowane ściany, płaskie płyty, belki i słupy. Dostępne w programie mnożniki zaczerpnięto bezpośrednio z tabel 6.6.3.1.1(a) i 10.14.1.2.
Niniejszy artykuł omawia sztywność standardowych połączeń zgodnie z normami DSTV (German Steel Construction Association)/DASt (German Committee for Structural Steelwork), często stosowanych w konstrukcjach stalowych, oraz jej wpływ na wyniki analizy konstrukcyjnej i obliczeń, przeprowadzanych zgodnie z DIN EN 1993-1-1.
Jeżeli przekrój pręta aluminiowego składa się z smukłych elementów, uszkodzenie może wystąpić z powodu lokalnego wyboczenia pasów lub środników, zanim pręt osiągnie pełną wytrzymałość. W module dodatkowym RF-/ALUMINIUM ADM dostępne są teraz trzy opcje określania nominalnej wytrzymałości na zginanie dla stanu granicznego wyboczenia lokalnego, Mnlb, z rozdziału F.3 w Podręczniku projektowania konstrukcji aluminiowych 2015. Trzy opcje obejmują sekcje F.3.1 Metoda średniej ważonej, F.3.2 Metoda wytrzymałości bezpośredniej i F.3.3 Metoda elementów ograniczających.
Moduły dodatkowe RF-PIPING i RF-PIPING Design umożliwiają projektowanie instalacji rurowych zgodnie z EN 13480-3 [1], ASME B31.1 i B31.3. W przypadku normy europejskiej naprężenia w rurach są określane na podstawie wzorów z Rozdziału 12.3 Analiza elastyczności. W zależności od typu naprężenia przykładany jest jeden lub kilka momentów wynikowych niezależnie od siebie. To zróżnicowanie występuje np. podczas określania naprężeń od obciążeń okazjonalnych.
Zgodnie z normą EN 1993-1-1 [1] konieczne jest zastosowanie zastępczych imperfekcji geometrycznych o wartościach odzwierciedlających możliwe efekty wszystkich typów imperfekcji. In EN 1993-1-1 Abschnitt 5.3 werden die grundsätzlichen Imperfektionen für die Tragwerksberechnung sowie die Bauteilimperfektionen angegeben.
Rozdziały 4.1 i 4.2 tej serii artykułów opisują optymalizację konstrukcji szkieletowej z wykorzystaniem modułu dodatkowego RF-/STEEL EC3. Der fünfte Teil deckt dabei die Anbindung des Moduls und das Holen relevanter Stäbe ab. Auf die Elemente, welche in vorangegangenen Teilen bereits erläutert wurden, wird nicht nochmal eingegangen.
Okno dialogowe "Numerowanie stron i arkuszy" umożliwia dodanie przedrostka do numeracji stron i arkuszy. Może to być skrót określający rozdziałami wszystkie dane modelu w numeracji (na przykład za pomocą "MO").
W programie RFEM w wersji 5.06 sztywności prętów można dostosowywać za pomocą metod zgodnych z amerykańską normą ANSI/AISC 360-10 dotyczącą konstrukcji stalowych. Nach dieser Norm muss bei der Schnittgrößenermittlung ein Abminderungsbeiwert τb bei allen Stäben berücksichtigt werden, deren Biegesteifigkeit einen Beitrag zur Stabilität des Modells leistet. Współczynnik ten jest zależny od siły osiowej w pręcie: im większa siła osiowa, tym większy współczynnik τb.
W oknie dialogowym "Edytować powierzchnię" dostępna jest nowa zakładka "Modyfikować sztywność" dla typów powierzchni "Standardowa" i "Bez rozciągania". Dort können wie bei orthotropen Flächen die Elemente der Steifigkeitsmatrix mit einem Faktor modifiziert werden.
W płycie o pełnej sztywności na skręcanie znaczna część obciążeń jest przenoszona przez momenty skręcające. Kann die günstige Wirkung dieser zusätzlichen Steifigkeit nicht in Rechnung gestellt werden - zum Beispiel infolge der Stoßfuge einer Fertigteilplatte im Drillbereich -, muss die Drillsteifigkeit abgemindert werden.
Aby poprawnie odwzorować sztywność całej konstrukcji, można uwzględnić połączenie ścinane między stropem a podciągiem za pomocą zwolnienia liniowego. W ten sposób można zdefiniować stałą sprężystości, unikając w ten sposób zastępczego systemu za pomocą prętów łączących. Stała sprężystości wynika z modułu sprężystości łącznika, który można wyznaczyć np. zgodnie z normą EN 1995-1-1 lub ANSI/AWC NDS.
Obciążenia równoważne, wyznaczone w RF-TENDON, od wstępnego naprężenia, są przenoszone w RFEM jako obciążenia prętowe lub liniowe. Obciążenie prętowe jest stosowane dla typów prętów, które mają własną sztywność; dla typów prętów, które nie posiadają własnej sztywności, stosowane jest obciążenie liniowe. Aby zrozumieć, które wartości poszczególnych obciążeń mają zostać przeniesione z modułu RF-TENDON do RFEM, konieczne jest wprowadzenie następujących ustawień wyświetlania: Odniesienie obciążeń do globalnego układu współrzędnych (GCS) Wyświetlanie obciążenia: "Punkt"